دستان اشتیاق از دریچه ها دراز خواهد شد . . .

لبان فراموشی به خنده باز خواهد شد . . .



آری هر ساله،

حتی همان سالی که اسکندر

چهره این خاک را به خون ملت ما رنگین کرده بود،

در کنار شعله های مهیبی

که از تخت جمشید زبانه می کشید

همان‌جا همان وقت،

مردم مصیبت زده ما

نوروز را جدی تر و با ایمان سرخ رنگ،

خیمه بر افراشته بودند